عفونتهای هرپس سیمپلکس راجعه دهانی

عفونتهای هرپس سیمپلکس راجعه:

عفونت هرپس لبی و عفونت هرپس داخل دهانی در بیمارانی که سابقه این عفونتها را داشته اند و یا آنهایی که آنتی بادی سرمی خارجی در جهت مقابله با نوع دیگری عفونت اولیه دریافت کرده اند دیده می شود. عفونت راجعه قسمت محدودی ارپوست یا مخاط را در بر می گیرد. هرپس راجعه ناشی از فعالیت مجدد ویروسهایی است که در بافت عصبی فرد مبتلا در حملات بیماری مخفی مانده است. ضربه به لب، تب، آفتاب سوختگی، قاعدگی و مصرف داروهای سرکوبگر سیستم ایمنی عامل    مستعد کننده این عفونت است. ویروس از تنه عصبی مهاجرت می کند و سلولهای اپی تلیالی را مورد حمله قرار داده از سلولی به سلول دیگر می رود و منجر به ضایعه می گردد. میزان ابتلای مجدد افراد مختلف بین ۲۰ تا ۴۰ درصد می باشد.
فعالیت دوبارة ویروس مخفی گانگلیون عصبی می تواند ناشی از کاهش IgA سرمی،  کاهش ایمنی سلولی ، کاهش فعالیت ضد هرپس بزاق و کاهش ADCC    (antibody dependent cell mediated cytotoxicity)  واینترلوکین I (که در نتیجه رها شدن     پروستاگلاندینها در پوست است) باشد.
افراد دارای نقص لنفوسیت T (مثلاً به دلیل ایدز یا شیمی درمانی یا پیوند اعضا) ضایعات بزرگ و مزمن هرپس را نشان می دهند و به ندرت به عفونت منتشر مبتلا می شوند.

تظاهرات بالینی:

هرپس لبی ممکن است به دنبال تب، قاعدگی، اشعه ماورای بنفش و یا استرسهای عاطفی بروز یابد. در محل ضایعات ابتدا سوزش و درد مختصری حس می شود که همراه با ورم در محل می باشد ودر نهایت خوشه ای از وزیکولهای کوچک تشکیل می شود که قطر وزیکول ۱ تا ۳ میلیمتر است و اندازه هر خوشه۱ تا cm ۲ متغیر است. ضایعات بزرگتر در افراد دارای نقص ایمنی معمول است. ضایعات داخل دهانی مشابه ضایعات لبی میباشد. وزیکولها معمولاً سریع پاره و زخمی می گردند. ضایعات معمولاً به صورت خوشه ای از وزیکولهای کوچک یا زخمهایی است که روی مخاط لثه، کام و یا ریجهای آلوئول به شدت کراتینیزه ، یافت می شود. گرچه در نواحی دیگر دهان هم به ندرت اتفاق می افتد.

درمان:

عفونت هرپس در افراد نرمال موقتی است و درمان علامتی نیاز دارد و در سایر موارد شدید مشورت تخصصی لازم است. در برخی موارد که عود عفونت ناشی از تابش آفتاب است می توان محافظهایی در برابر آفتاب به کار برد. آسیکلوویر (داروی اصلی ضدهرپس) بسیار موثر است.