ویاگرا نوشداروی جنسی نیست

ده سال پیش، وقتی داروی ویاگرا برای درمان اختلال نعوظ مردان به بازار آمد، انقلابی در درمان این عارضه ایجاد شد که این دارو را به یکی از پرفروش‌ترین داروهای جهان بدل کرد. به غیر از داروی مشهور سیلدنافیل (ویاگرا)،‌ دو داروی دیگر هم برای رفع این اختلال در دسترس‌اند: وردانافیل (لویترا) و داروی تیالافیل (سیالیس) که منافع و خطراتی مشابه ویاگرا دارند اما تفاوت‌های ظریفی میان آنها وجود دارد که ممکن است برای برخی از مردان مهم باشد...

پیش از اینکه ویاگرا و داروهای مشابه آن وارد بازار دارویی شود، درمان‌هایی که برای اختلال نعوظ مردان به کار می‌رفتند، چندان مطلوب نبودند. قرص «یوهمبین» که در آن دوران به کار می‌رفت، باید سه بار در روز برای دو تا سه هفته مصرف می‌شد تا آثار آن ظاهر ‌شود. تازه فقط 60 درصد مردان از مصرف این دارو سود می‌بردند. درمان‌های دیگر شامل داروهایی بود که درون آلت تناسلی کاشته یا تزریق می‌شدند و اگرچه این روش‌ها به اندازه‌ای که به نظر می‌رسد،‌ دردناک نبودند اما به هر حال، هیچ‌وقت پرطرفدار نشدند و وسایل بادکش و ایجاد خلا که برای افزایش جریان خون آلت تناسلی به کار می‌رفتند، مورد استقبال بیماران قرار نگرفت.

چرا ویاگرا پرفروش شد؟

ویاگرا تنها در عرض یک ساعت (با معده خالی شاید سریع‌تر)‌عمل می‌کند، بنابراین تعجب‌آور نیست که به یک داروی پرفروش بدل شده است. هنگامی که یک درمان جدید کشف می‌شود، تقریبا همیشه عارضه‌ای که این درمان برای آن به کار می‌رود، بیشتر تشخیص داده می‌شود اما این افزایش در مورد ویاگرا بسیار بیش از حد معمول بوده است. شمار مردانی که در آمریکا در آنها اختلال نعوظ تشخیص داده می‌شود، از هنگام تایید ویاگرا در سال 1998 به وسیله سازمان غذا و داروی آمریکا، 5/2 برابر شده است. در حال حاضر دو داروی دیگر وجود دارد که به همان شیوه ویاگرا عمل می‌کنند. سازمان غذا و داروی آمریکا در آگوست 2003 داروی «لویترا» را مورد تایید قرار داد و «سیالیس» در نوامبر 2003 مورد تایید این سازمان قرار گرفت. «سیالیس» نسبت به دو داروی دیگر این گروه، مدت بیشتری در بدن فعال می‌ماند. ویاگرا و لویترا حدود 4 تا 5 ساعت در بدن باقی می‌مانند اما در مورد سیالیس، زمان فعال بودن دارو 24 تا 36 ساعت است. البته این امر به معنای آن نیست که در این مدت، فرد به طور مداوم در حال نعوظ خواهد بود. سیالیس برخلاف ویاگرا و لویترا، به طور خودکار باعث نعوظ نمی‌شود بلکه ایجاد نعوظ را در صورت برانگیختگی جنسی امکان‌پذیر می‌‌کند.

عوارض جانبی

تا به حال به نظر می‌رسد خطرات و عوارض جانبی این سه دارو تقریبا مشابه هم هست. این داروها با شل کردن عضلات صاف دیواره عروق باعث گشاد کردن عروق عمدتا در آلت تناسلی و نیز در سایر بخش‌های بدن می‌شود. عوارض جانبی ناشی از این داروها ممکن است شامل سردرد و گرگرفتگی باشد. برخی از مردان دچار سوزش سر دل می‌شوند زیرا این داروها عضلات دریچه مری به معده را هم که از بازگشت اسید معده به درون مری جلوگیری می‌کند، شل می‌کنند. پرخونی مخاط بینی و گرفتگی بینی یک عارضه جانبی دیگر است. ویاگرا در دوزهای بالا در حد 100 میلی‌گرم، ‌ممکن است در تشخیص رنگ‌ها در برخی از مردان (3 درصد) اثر بگذارد و باعث شود که آنها چیزها را با سایه‌ای آبی‌رنگ ببینند. این عارضه به این دلیل است که این دارو با آنزیمی که در سلول‌های مخروطی و استوانه‌ای شبکیه وجود دارد تداخل می‌کند. همچنین مواردی از درد چشمی و خونریزی چشمی به دنبال مصرف ویاگرا گزارش شده است. نگرانی عمده در مورد ویاگرا مشکلات قلبی و فشار خونی است که ممکن است ایجاد کند. یک تا دو ساعت پس از دریافت این دارو، فشار خون اندکی افت می‌کند: فشار خون سیستولی (ماکزیمم) 8 تا 10 میلی‌متر جیوه و فشار خونی دیاستولی (می‌نیمم) 5 تا 6 میلی‌متر جیوه پایین می‌آید. معمولا پس از چهار ساعت هنگامی که دارو دیگر در بدن فعال نیست، فشار خون دوباره بالا می‌رود. تحقیقات نشان داده است که افزایش خطر مشکلات قلبی‌ عروقی ناشی از ویاگرا به تنهایی اگر هم وجود داشته باشد، بسیار جزیی است. با این وجود، توصیه می‌شود مردانی که اخیرا دچار یک مشکل وخیم قلبی‌عروقی بوده‌اند، ویاگرا مصرف نکنند.

خطر عمده، مصرف هم‌زمان ویاگرا با داروهای دیگر حاوی نیترات‌ (مثلا داروی نیتروگلیسیرین که برای درد قلبی تجویز می‌شود) است؛ زیرا این داروها اثر یکدیگر را در کاهش فشار خون تشدید می‌کنند اما نیترات‌ها، نیتریت‌ها و ال‌-‌آرژی‌نین که به عنوان افزودونی‌های غذایی به کار می‌روند، از این لحاظ مشکلی به وجود نمی‌آورند.

لویترا نیز مانند ویاگرا نباید با داروهای حاوی نیترات هم‌زمان مصرف شود. همچنین سازمان غذا و داروی آمریکا توصیه می‌کند که داروهای مهارکننده گیرنده آلفا گروهی از داروها که برای درمان فشار خون بالا و بزرگی خوش‌خیم پروستات به کار می‌روند، همراه با لویترا مصرف نشوند. سیالیس نیز نباید همراه با داروهای حاوی نیترات یا داروهای مهارکننده گیرنده آلفا (به جز داروی فلوماکس) مصرف شود.

قرص‌ها همه مشکلات را حل نمی‌کنند

شاید این قرص‌ها مشکل اختلال نعوظ را در مردان حل کنند اما در مورد اینکه در روابط زناشویی چه نقشی می‌توانند ایفا کنند، تردید‌هایی وجود داشته و دارد. نعوظ یک رویداد جسمی است که مدارهای مغز، هورمون‌ها، آنزیم‌ها و جریان خون در بدن مرد در ایجاد آن نقش دارند اما روابط زناشویی یک وضعیت بسیار پیچیده‌ روانی است که در اغلب موارد به میزان صمیمیت و اعتماد همسران بستگی دارد.

اگرچه در مردان، بین این رویدادهای جسمی و روانی تا حدی هم‌پوشانی وجود دارد، ولی این دو رویداد، یکی نیستند. به یاد داشته باشید که این داروها تنها هنگامی عمل می‌کنند که میل‌ جنسی وجود داشته باشد. اگر مشکلات عاطفی، میل جنسی را در شما دچار اختلال کرده باشد، این قرص‌‌‌ها به شما کمکی نخواهد کرد. برای مثال، استرس و خستگی عوامل عمده‌ای هستند که میل جنسی را از بین می‌برند. در میانسالی، استرس ممکن است از هر جهتی به شما ضربه بزند و هر شکلی به خود بگیرد. نگرانی‌های مالی، مشکلات فرزندان، مسایل والدین در حال پیر شدن و ترس از ابتلا به سرطان از جمله استرس‌های شایع هستند. تشویش در مورد سلامت خود یا همسر و اضطراب کلی در مورد پیر شدن نیز می‌تواند استرس عمده‌ای به فرد وارد آورد. با وجود فشار زیادی که برای صرف وقت و توجه به این موضوعات به شما وارد می‌آید، شما و همسرتان ممکن است ماهیت رابطه‌ عاطفی‌تان را از یاد ببرید. این بی‌توجهی ممکن است باعث شود که رابطه جنسی‌ شما نیز از دست برود. هنگامی که به دنبال راه‌حل‌هایی برای اختلال کارکرد نعوظ هستید، تنها به فکر قفسه‌‌های داروخانه نباشید بلکه تصویر کلی روابط‌‌تان با همسرتان را در نظر داشته باشید.