داروهای درمان پسوریازیس

داروهای  پسوریازیس
 
 
پوست انسان  دائما ن نو می شود. با همان سرعتی که سلولهای مرده در بیرونی ترین لایه ( اپیدرم ) فرو می ریزند سلولهای جدید از قاعده اپیدرم جای آنها را می گیرند. پسوریازیس در شرایطی بوجود می آید که تولید سلولهای جدید افزایش یابد و در همان حال سلولهای قدیمی در حد طبیعی باقی بمانند.

در نتیجه افزایش تولید سلولها، سلولهای جدید پوست تجمع پیدا می کنند و لکه های ملتهب بوجود می آورند و پوست را ضخیم می کنند که با پوسته های نقره ایی رنگ پوشانده می شوند.در برخی موارد، پوست آسیب داده وسعت زیاد دارد و ناراحتی های ظاهری ناخوشایندی ایجاد می کنند. پسوریازیس گاهی اوقات با آرتریت ( ورم و درد مفاصل ) همراه است. علت اساسی پسوریازیس معلوم نیست. ناراحتی معمولاَ ابتدا بین ۱۰ و ۳۰ سالگی ظاهر می شود و در سرتاسر زندگی می تواند عود کند
استرسهای عاطفی، آسیبهای پوستی و بیماری جسمی می توانند شروع آنرا دامن بزنند. پسوریازیس همچنین به دنبال قطع داروهای کورتیکواستروئید ممکن است بوجود آید. راه علاج قطعی برای پسوریازیس وجود ندارد. اقدامات ساده ایی چون لامپ ماورا بنفش یا حمام آفتاب می توانند در برطرف کردن پسوریازیس برطرف کردن پسوزیاریس ملایم موثر باشند. کرم نرم کننده غالباَ تحریک را التیام می دهد. اگر این اقدامات موثر واقع نشدند باید داروهای دیگر را امتحان کرد.

چرا داروهای ضد پسوریازیس استفاده می کنیم؟
از این داروها برای کاهش اندازه آسیب دیدگی و التهاب و پوسته شدن استفاده می کنیم. پسوریازیس ملایم و توسط معمولاَ با یک داروی موضعی قابل درمان هستند. فرآورده های Coal Tar ( قطران زغال سنگ ) به شکل کرم، خمیر یا شستشو دهنده اغلب مفیدند البته بوی آن برای بعضی ها آزار دهنده است. دیترانول نیز استفاده وسیع دارد، آنرا به پوست مبتلا شده می مالند و چند دقیقه با یک شب (بسته به نوع داروی مورد استفاده) آنرا روی پوست باقی می گذارند و سپس آنرا می شویند. دیترانول و Coal Tar هر دو لباسهای زیر و ملافه ها را لکه دار می کنند. اگر این داروها موثر نباشند درمان با نور ماورا بنفش به صورت قرار گرفتن منظم در برابر نور خورشید طبیعی یا لامپهای ماورا بنفش توصیه می شود.
اسید سالیسیلیک را می توان برای برداشتن پوسته های ضخیم، بویژه از پوست سر مورد استفاده قرار داد. کورتیکواستروئیدهای موضعی را در مورد دشوار، که به درمانهای یاد شده پاسخ نمی دهند، می توان استعمال کرد. این داروها بویژه برای مناطق چین خورده پوست و مقابله با تحریک ناشی از دیترانول مفید هستند.
اگر پسورپازیس بسیار حاد باشد و هیچ درمانی بر آن موثر واقع نگردد باید از درمانهای تخصصی تر یعنی داروهای قوی تر استفاده کرد که عبارتند از مشتقات خوراکی ویتامین A به مدت تقریباَ ۶ ماه و متوترکسات که یک داروی ضد سرطان است. PUVA نیز که در کادر بالا توصیف شده است شکل دیگری از درمان تخصصی می باشد.

داروهای ضد پسوریازیس چگونه عمل می کنند؟
دیترانول و متوترکسات، سرعت تقسیم سلولی را که موجب ضخامت پوستی می شود کند می سازد. آسی ترتین نیز تولید کراتین را کاهش می دهد. کراتین، پروتئین سختی است که در لایه بیرونی پوست ساخته می شود. اسید سالیسیلیک و Coal Tar لایه های سلولهای مرده پوست را از بین می برند و کورتیکواستروئیدها التهاب پوست زیرین را کاهش می دهند.

داروهای ضد پسوریازیس چگونه در بدن اثر می گذارند؟
درمان مناسب پسوریازیس معمولاَ ظاهر پوست را بهبود می بخشد. اما از آنجایی که داروها قادر به معالجه علت اصلی این ناراحتی نیستند پسوریازیس حتی بعد از یک بار درمان موفق امکان دارد دوباره عود کند. هر یک از داروها عوارض جانبی دارند. داروهای موضعی موجب سوزن شدن و التهاب بویژه اگر روی پوست عادی مالیده شوند، می گردند. Coal Tar و متوکسالن حساسیت پوست را به نور خورشید زیاد می کنند، حمام آفتاب طولانی یا قرار گرفتن زیاد در برابر نور مصنوعی ماورا بنفش به پوست آسیب می رساند و بیماری را بدتر می کند.
آسی ترتین و متوترکسات عوارض جدی دارند مثل عوارض گوارشی، آسیب کبد ( برای آهی ترتین ) و آسیب مغز استخوان ( برای متوترکسات ) مصرف هردو در دوران مجاز نیست و به زنان توصیه می شود که تا دو سال بعد از کامل شدن درمان با آهی ترتین حامله نشوند. کورتیکواستروئیدهای موضعی اگر قطع شوند پسوریازیس را وخیم تر می کنند.