پرده بکارت وشب زفاف

پاره شدن پرده بکارت، در حقیقت نمود خارجی جریانی بسیار پیچیده است که باید آن را آغاز «زنانگی» و پایان «دوشیزگی» شمرد. تازه عروس بنا به طبیعت، از نخستین مقاربت اکراه و هراس دارد و علت آن معمولاً درد جسمانی نیست که اگر همراه با آرامش، خودداری و صبوری تازه داماد باشد خیلی جزئی است. غالباً خود عروس نیز نمی تواند علت این هراس و اکراه در چیست؟ در واقع تازه عروس در این مرحله از زندگی دچار نوعی «شرم» نیز است. همه این علّت ها را باید در جای دیگری جستجو کرد. در حقیقت چون زن در این مرحله که وارد حیات زناشوئی می گردد دگرگونی مهمی در برابر خود می بیند و به زندگی آینده و مسئولیتها و خطرهای آن می اندیشد و از آن واهمه دارد. همه این ترس ها، چه زن از آن آگاه باشد و چه نباشد، قابل ملاحظه و شایسته توجه است. این وظیفه شوهر است که وجود این هراس فطری زن را دریابد آن را به یاد داشته باشد. بهترین فرصت برای جلب اطمینان زن همین دوره کوتاه است.
معروف است که زفاف را نباید با جبر آغاز کرد. ما می گوئیم در کار پاره شدن پرده دوشیزگی نه تنها جبر نباید در کار باشد بلکه این عمل باید دنباله و نتیجه نوازشی صبورانه و معاشقه ای جاودانه باشد و شوهر عروس را بتدریج متمایل و راغب نماید و نه آن که با شتابکاری و به کار بردن هر جبر، تنها حس شهوت خویش را فرو نشاند. در این صورت تنها جسم زن را تصرف کرده و از تصرف روح او ناتوان مانده است. بنابراین شوهر در شب زفاف باید تمام تمهیدات لازم را به کار گیرد و در نهایت ملایمات و ظرافت عمل کند و بداند که کوچکترین اشتباه، چندان او را خسته و دل آزرده میکند که به آسانی التیام پذیر نخواهد بود گاه تا پایان زندگی زناشوئی آثار آن بر جای می ماند. از نظر روان شناسی این دردهای روحی منجر به پیدایش هزاران نوع اختلالت فکری، غم و اندوه مزمن می گردد که درمان آن بسیار مشکل خواهد بود. زیرا غالب منشاء و علت اصلی آن شناخته می ماند. در واقع علت سرد مزاجی بسیاری از زنانی که لذت جنسی را تجربه نمی کنند، آن است که در شب زفاف ناگواری دیده و رنج و تب روحی کشیده اند و این تأملات در ضمیر پنهان آنها مانده و اختلالت جسمی و روانی بعدی را با خود آورده است. بسیاری از امراض دیگر همچون پریشان خیالی و بیماریهای عصبی غالباً در اثر همین رویدادهای به ظاهر کوچک شب زفاف ایجاد می شود و گاهی این عوارض روحی به قدری پیچیده و شدید می شود که روان پزشک باید مدّتها وقت صرف کند تا پس از جلب اعتماد بیمار، شاید موفق به کشف ریشه اصلی اختلال گردد. به خاطر همین است که باز تکرار می کنیم در نوازش، مهربانی و رعایت حال تازه عروس به ویژه در شب زفاف به هیچ وجه نباید کوتاهی کرد. هیچ دختری فطرتاً مرد را مختار نخواهد دانست تا هر چه می خواهد بکند و اگر حجب و حیای عروس یا هر علت ناشناخته دیگری مانع از آن است که به میل تسلیم شود. بهتر است یک شب یا حتی شبهای متعدد، زفاف را به عقب انداخته تا عروس به تماس جسمانی خو بگیرد و با آرامش خاطر مشتاق و راغب به ارتباط جنسی باشد. لازم بذکر است که عمر انسان، آنقدر کوتاه نیست که چنین شتابکاری لازم باشد و به خصوص در این دوره، صبر و متانت و حوصله به پیروزی و کامروائی خواهد انجامید. در اینجا بایستی یادآور شویم اگر داماد به دلیل ضعف نفس و سستی در رفتار، بخواهد به هر نحو عمل را انجام دهد به نتیجه نمی رسد و لازم است اصرار در این باره خیلی ملایم و صبورانه باشد. اصولاً عروس وقتی هم حاضر و راغب به تسلیم است طبیعتاً می خواهد بر او ظفر یابند ولی بهتر است بدانید که بین فتح عاشقانه و استیلای وحشیانه تفاوت بسیار است و داماد باید با فراست دریابد که هنگام مقاربت فرا رسیده است. به طور کلی در هفته های اوّل ازدواج نباید برای نزدیکی زیاد پافشاری کرد، به جزء آنکه عروس خود ابراز تمایل کند. شوهر اگر عیبی در بدن زن مشاهده کرد هرگز نباید آن را آشکار کند یا اظهار تعجب کند که مبادا همسر اندوهگین شود و آن را مایه حقارت پندارد.
شب زفاف در خاطره تمامی زوجهای جوان یک شب خاطره انگیز است. کلیه کسانی که تجربه کرده اند، بی شک تا آخر عمر آن را فراموش نخواهند کرد. همانطوریکه می دانیم تمامی زخم ها، دردناک هستند بخصوص اگر سطحی باشند. به عنوان مثال اگر دست شما با دیوار زبری (مثل کنیتکس) برخورد کند، درد به حد زیادی غیر قابل تحمل است. این حالت دقیقاً برای دختران مصداق دارد. آنها درد زیادی را در ضمن پاره شدن پرده بکارت تجربه می کنند و غیر از آن، درد بسیاری هنگام داخل شدن آلت تناسبی در درون واژن احساس خواهد کرد.
زناشویی و تقویت نیروی جنسی با داروهای گیاهی - تالیف : کاظم کیانی