تغذیه نامناسب در دوران بارداری موجب ریزش مو و پوکی استخوان می گردد.
تغذیه نامناسب در دوران بارداری در طولانی مدت موجب ابتلای مادران به پوکی استخوان و درکوتاه مدت موجب ریزش موی آنان می شود. به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز
، اگر تغذیه دوران بارداری و شیردهی مناسب نباشد،جنین از ذخایر بدن
مادراستفاده خواهد کرد که این امر علاوه بر پوکی استخوان موجب بروز عوارضی
نظیر کمردرد و پا درد در مادران می شود.
البته تغذیه مناسب به معنی بیشتر خوردن نیست، آنچه که در تغذیه مادر باردار اهمیت دارد رعایت تنوع و تعادل در مصرف مواد غذایی است.
در دوران بارداری باید مصرف غذاهای چرب، شیرین و شور محدود شده و روزانه
شش تاهشت لیوان مایعات مصرف شود چرا که مصرف مایعات به مقدار زیاد در طول
بارداری سبب پیشگیری از عوارض شایعی همچون یبوست خواهد شد.
شیر ولبنیات منبع بسیار خوبی ازکلسیم است و علاوه بر نیاز مادر، کلسیم در ساخت و ساز استخوان ها و دندان های جنین بسیار مهم است.
توسیه می شود مادران باردار به جای استفاده ازنوشابه های گازدار آبمیوه
تازه مصرف کنند و از خوردن زیاد نوشیدنی های محرک مانند قهوه و چای
خودداری کنند.
در دوران بارداری نیاز مادر و جنین به موادی مانندآهن،اسیدفولیک و انواع ویتامین ها افزایش می یابد.
فراموش نکنیم که از عوارض کمبود اسیدفولیک در زنان باردار افزایش تولد
نوزاد با ناهنجاریهای سیستم عصبی، زایمان زودرس، سقط جنین و کم خونی نوزاد
و به ویژه مادران است.
کمبود ویتامین سی در مادر باعث کاهش کلسیم خون و از بین رفتن عاج دندان
نوزاد، و کمبود ویتامین دی خون مادر باعث ایجاد مسمومیت حاملگی و پارگی
زودرس پرده های جنینی و کمبود ویتامین ای موجب اختلال در تکامل جنین می
شود.
از جمله علت های بروز سوء تغذیه در دوران بارداری می توان مواردزیر را ذکر کرد :
۱- کم بودن وزن مادر قبل از حاملگی،
۲- کوتاهی قد،
۳- سابقه تولد نوزاد کم وزن،
۴- حاملگی های مکرر به خصوص بافاصله کم،
۵- نا آگاهی مادر از تغذیه صحیح در دوران بارداری
۶- فعالیت بدنی زیاد
درماتیت تماسی
درماتیت تماسی عبارت است از
التهاب پوست (به خصوص پوست دست ها، پاها، و کشاله ران ) به علت تماس با یک
ماده تحریک کننده . درماتیت تماس مسری نیست .
علایم شایع
گاهی خارش
قرمزی مختصر
ایجاد ترک و شقاق در پوست
در موارد شدید، نواحی قرمز روشن که مایع از آنها تراوش می کند به وجود می آید.
علل
تماس با مواد تحریک کننده ، مثل افشانه ها (اسپری ها)، اسیدها، یا حلال
ها. ماده تحریک کننده لایه چربی روی پوست را بر می دارد. این مسأله باعث
از دست رفتن آب و چروکیده شدن سلول های سطحی می شود.
وجود بعضی فلزات در جواهرات
تماس با پیچک سمی
بعضی از داروهای مالیدنی
مواد شیمیایی موجود در بعضی از مواد آرایشی
عوامل افزایش دهنده خطر
قرار گرفتن مدام در معرض آب داغ یا پاک کننده ها، یا هر گونه ماده تحریک کننده ای که رطوبت پوست را تغییر دهد.
سوختگی ناشی از آب داغ یا آفتاب
مشاغل یا تفریحاتی که فرد با مواد تحریک کننده سر و کار دارد.
پیشگیری
از تماس با هرگونه ماده تحریک کننده ای که در گذشته درماتیت ایجاد کرده
خودداری کنید. به دست کردن دستکش محافظت کننده ممکن است کمک کننده باشد.
پوست خود را از آفتاب سوختگی یا سایر سوختگی ها محافظت کنید.
عواقب مورد انتظار
علایم را می توان با درمان و اجتناب از مواد تحریک کننده کنترل کرد. عود
بیماری شایع است ، بنابراین امکان دارد درمان برای سال های ضروری باشد.
عوارض احتمالی
عفونت باکتریایی ثانویه
بروز بثورات پوستی در سطح وسیع تری از پوست
درمان
اصول کلی
- تشخیص معمولاً با دیدن ضایعات داده می شود.
- درمان مؤثر مشتمل است بر حذف آلرژن ها از محیط ، اجتناب از مواد تحریک کننده و سایر عوامل مساعدکننده ، و نیز رفع خارش و التهاب
- از تماس با ماده شیمیایی یا جسمی که باعث بروز بثورات می شود خودداری کنید.
- به جای صابون حمام ، از روغن مخصوص حمام یا صابون با پایه گلیسیرین استفاده کنید.
- پوست را به آرامی خشک کنید و از مالش حوله به بدن خودداری کنید.
- به هنگام استفاده از آب چه برای حمام کردن و چه سایر استفاده ها، آب باید ولرم باشد.
- تنها از کرم ، لوسیون ، یا پمادی که برای این بیماری تجویز شده است
استفاده کنید. سایر محصولات تجاری ممکن است بیماری را بدتر کنند. پماد یا
کرم را ۷-۶ با در روز به دست ها بمالید. برای سایر نقاط بدن دارو را دو
بار در روز و خصوصاً پس از حمام بمالید.
- استفاده از حلال ها را به حداقل برسانید و پیش از تماس با مواد تحریک
کننده ، دستکش با دوام از جنس وینیل که درون آن آستر نخی وجود داشته باشد
به دست کنید. مواد تحریک کننده می توانند شامل موارد زیر باشند: آب ؛
صابون ؛ مواد پاک کننده ؛ پودر پاک کننده ؛ رنگ ؛ تینر؛ تربانتین ؛ و
پولیش برای اتوموبیل ، کف پوش ، کفش ، اساس منزل ، یا اجسام فلزی
- داخل دستکش را پس از استفاده خشک کنید. اگر دستکش سوراخ شد آن را دور اندازید.
- به هنگام پوست کندن یا آب گرفتن لیمو، پرتقال ، گریپ فروت ، گوجه فرنگی ، یا سیب زمینی از دستکش استفاده کنید.
- جهت تمیز کاری خانه یا باغبانی ، دستکش چرمی یا از جنس مصنوعی با دوام به دست کنید.
- در صورت امکان برای شستشوی ظروف از دستگاه ظرف شویی استفاده کنید یا این که از کس دیگری بخواهید ظرف ها را بشوید.
- پیش از شروع تمیزکاری یا شستشوی دست ها، حلقه یا انگشتر خود را در آورید.
داروها
امکان دارد کرم ها، پمادها، یا لوسیون هایی توصیه شود. این داروهای
مالیدنی ممکن است شامل محصولا استروییدی برای کاهش التهاب یا نرم کننده ها
برای حفظ رطوبت باشند.
فعالیت
با تخفیف تدریجی علایم تحریک پوست ، فعالیت های عادی خود را از سر گیرید.
رژیم غذایی
رژیم خاصی توصیه نمی شود.
در این شرایط به پزشک خود مراجعه نمایید
اگر شما دچار تب شده اید.
اگر علایم عفونت (تورم ، حساسیت به لمس ، قرمزی ، گرمی ) در محل تحریک پوست ظاهر شده اند.
اگر علایم با درمان در عرض یک هفته خوب نشوند.
سیاه زخم
تعریف بیماری:
سیاه زخم‌یک بیماری عفونی و قابل انتقال بین‌انسان و حیوان می‌باشد. مخزن این‌بیماری در دام (عمدتا گوسفند، بز وگاو) بوده و با مرگ و میر بالا و سریعی‌همراه است. انسان به صورت اتفاقی درصورتی که در معرض تماس با دام‌آلوده، پوست، پشم و فرآورده‌های آن‌قرار گیرد یا از گوشت آلوده استفاده‌نماید و یا در هوای آلوده به اسپور(هاگ) تنفس نماید به بیماری مبتلامی‌شود.
بیماری سیاه زخم یک بیماری عفونی حاداست که توسط باسیلوس آنتراسیس ایجاد می شود. شیوع این بیماری در عموم حیوانات وحشی و اهلی مانند گاو، گوسفند، بز، شتر و گوشتخواران اتفاق می افتد. بیماری می تواند به انسانهایی که با حیوانات آلوده و یا بافت آلوده حیوانی سروکار دارند، سرایت کند. میکروب این بیماری می تواند به عنوان سلاح بیولوژیک مورد استفاده قرار گیرد و تولید آن نسبتاً آسان است ، لذا در حال حاضر از اهمیت خاصی برخوردار شده است .
پخش گسترده پاکتهای حاوی عامل این بیماری در آمریکا نگرانی هایی را در کل دنیا به وجود آورده است . گفتنی است بیماری سیاه زخم عموماً در مناطق کشاورزی و در بین حیوانات شیوع می یابد. انسان نیز در تماس با حیوان آلوده و یا محصولات به دست آمده از حیوان آلوده ، به بیماری مبتلا می شود. کارگرانی که با حیوان مرده و یا محصولات به دست آمده از حیوان مبتلا سروکار دارند، احتمال ابتلا به سیاه زخم برای آنها زیاد است این گونه آلودگی به سیاه زخم صنعتی مشهور است . انتقال بیماری سیاه زخم به سه شکل پوستی ، تنفسی و گوارشی است .
اسپور این باکتری قادر است سالها در خاک باقی مانده و حیوانات را از این طریق آلوده کند. انسان در تماس با این حیوانات آلوده شده و بیمار می شود. همچنین از طریق خوردن گوشتهای آلوده نیز به فرم گوارشی بیماری مبتلا می گردد. چنانچه اسپور این بیماری از طریق هوا وارد مجاری تنفسی شود، فرم تنفسی سیاه زخم ایجاد می شود.
تاریخچه:
در آثار باقیمانده از مصر باستان به‌این بیماری اشاره شده است
ونشانه‌های بالینی سیاه زخم را ازسالهای بسیار قدیم می‌شناخته‌اند.
«داوین» میکروب این بیماری رادر سال ۱۸۴۹ میلادی برای
نخستین‌بار از خون گوسفندی که از سیاه‌زخم‌تلف شده بود بدست آورد.
در ســال ۱۸۷۷ میـــلادی«رابرت کخ» نیز توانست آن را کشت‌دهد.
عامل بیماری:
عامل این بیماری نوعی باکتری به‌نام «باسیلوس آنتراسیس»
می‌باشد.هاگ باکتری بر اثر جوشاندن در مدت۱۰ دقیقه کشته میشود.
عامل بیماری قادر است که سالها(حتی تا بیست سال) در خاک
وفرآورده‌های دامی زنده بماند که این‌خاصیت، عامل مهمی در انتشار
بیماری‌به حساب می‌آید.
شکل و خصوصیات باکتری:
باکتری میله‌ای شکل
و غیرمتحرک و دارای کپسول بوده و هوازی ـ بی‌هوازی اختیاری است از خصوصیات
مهم این جنس یعنی باسیلوس‌ها و این باکتری، تولید هاگ یا اسپور (Spore)
است به همین دلیل، مقاومت محیطی زیادی دارند و اکثرا در آب هوا و بخصوص
خاک حضور دارند.
مقاومت باکتری:
فرم رویشی و جوانه‌زده‌ی باکتری، مقاومتی همانند مقاومت سایر باکتری‌های بدون هاگ دارد یعنی حساس است و در گرمای ۶۰ درجه و مواد ضدعفونی کننده‌ی عادی، بزودی از بین می‌رود ولی هاگ یا اسپور آن سالها در شرایط عادی باقی می‌ماند و پس از این مدت اگر در شرایط مناسب قرار گیرد به فرم رویشی تبدیل میشود. گزارش های مختلفی از دوام هاگ این باکتری وجود دارد بطوریکه بقای آن را در طبیعت تا ۶۰ سال گزارش کرده‌اند.
عواملی که باعث هاگ‌گذاری، تبدیل هاگ به فرم رویشی و تبدیل فرم رویشی به هاگ میشود، موجب بقای باکتری است که در این مورد می توان به وجود زمین‌های قلیائی و حاوی آهک و مقداری ازت در اثر نباتات گندیده (که این مناطق به مناطق گرمخانه‌ای موسوم هستند) و همچنین فصول بارانی و خشکسالیهای پی در پی و گرمای بیش از ۱۵ درجه اشاره کرد که تناوب تبدیل هاگ به فرم رویشی و بالعکس را تامین می کند (این تبدیلات بطور استثناء در هاگ این باکتری وجود دارد یعنی با مساعد شدن شرایط به فرم رویشی تبدیل میشود و با نامساعد شدن شرایط، مجددا به شکل هاگ برمی‌گردد).
اسپور باکتری در
دمای ۱۲۰ درجه سانتیگراد در تحت فشار در اتوکلاو به مدت ۱۵ دقیقه از بین
می‌رود. عوامل دیگری که در از بین بردن هاگ این باکتری موثر است: گرمای
خشک ۱۴۰ درجه به مدت بیش از ۳ ساعت، محلول ۱۰% فرمالین در دمای ۴۰ درجه به
مدت ۱۵ دقیقه( اما در دمای کمتر مدت زمان بیشتری مورد نیاز است)، محلول ۵%
سود سوزآور. اما نور آفتاب و گندیدن لاشه بر هاگ باکتری اثر کمی دارد.
حساسیت:
در دام ها در شرایط طبیعی، تمام علفخواران نسبت به این بیماری حساسیت زیادی دارند. نشخوارکنندگان بویژه گوسفند، گاو و بز بسیار حساس می‌باشند و در صورت ابتلا بیماری بیشتر به شکل فوق حاد بوده و تلف می‌شوند. حساسیت دام‌های تک‌سمی نیز زیاد است اما از نظر حساسیت بعد از نشخوارکنندگان قرار دارند.
گوشتخواران حساسیت
کمی دارند و بطور استثناء ممکن است مبتلا شوند. پرندگان به این بیماری
مقاومت دارند به استثنای شترمرغ که حساس است. نژاد در حساسیت دامها موثر
است بطوریکه گوسفندان آفریقا نسبت به سایر نژادها مقاومت بیشتری به شاربن
دارند همچنین حیوانات مسن بدلیل ایمنی اکتسابی و تدریجی بیش از حیوانات
جوان مقاومت دارند.
انسان به بیماری شاربن حساس بوده و با تماس با حیوانات مبتلا و یا فراورده‌های آلوده به این بیماری مبتلا میشود.
راه انتقال و انتشار باکتری و بیماری:
بیماری شاربن در انسان در نتیجه تماس مستقیم با حیوانات بیمار و یا فرآورده‌های حیوانات مثل پوست، مو و پشم ایجاد میشود بنابراین دامپزشکان، دامداران، میکروب شناسان، کشاورزان، چوپانان، کارگران کشتارگاه‌ها و کارگرانی که در صنایع پوست و پشم کار می‌کنند بیشتر در معرض ابتلاء به این بیماری هستند.
در حیوانات میکروب شاربن بطور مستقیم از حیوان آلوده به حیوان سالم منتقل نمی‌شود بلکه میکروب در بافت‌های حیوانات مبتلا وجود داشته و کمی قبل از مرگ از راه ترشحات مختلف به خارج دفع میشود. همچنین اگر لاشه حیوانات تلف شده کالبدگشایی شود و یا در دسترس پرندگان و یا حیوانات شکاری قرار گیرد، ممکن است بطور وسیع و خطرناکی میکروب را در خاک پراکنده کند.
بنابراین انتشار میکروب در یک منطقه ممکن است بوسیله‌ی جریان آب، حشرات، سگ‌ها و سایر گوشتخواران، پرندگان وحشی و یا مدفوع دام‌های مبتلا تامین شود. ورود عفونت به یک منطقه غیرآلوده همواره بوسیله مواد آلوده حیوانی مانند پودر استخوان، کود، پوست، روده، پشم و مواد کنسانتره و یا علوفه آلوده صورت می‌گیرد.
میکروب شاربن در
انسان و حیوان ممکن است از راه خراش‌های پوستی، راه گوارشی و یا از طریق
تنفس ایجاد آلودگی نماید. گرچه در بیشتر مواقع طرز ایجاد آلودگی به درستی
معلوم نیست اما غالبا تصور میشود که دامها در نتیجه خوردن غذاها و یا
آب‌های آلوده مبتلا می‌شوند و در انسان میکروب بیشتر از راه خراش‌های
پوستی وارد بدن میشود ولی ندرتا ممکن است از راه مخاط دستگاه تنفس و یا
گوارش افراد را مبتلا کند. بنابراین بسته به راه ورود میکروب سه نوع شاربن
ایجاد میشود: شاربن پوستی، شاربن تنفسی و شاربن گوارشی.
بیماریزایی:
باسیلوس آنتراسیس از طریق تولید سم یا زهرابه به میزبان حمله می‌کند. بطور دقیقتر، بیماریزایی باسیلوس آنتراسیس به دو عامل مربوط است: کپسول و زهرابه. به این ترتیب که کپسول، باکتری را در برابر بیگانه خوارها و فاگوسیت‌ها و سایر عوامل دفاع غیرآختصاصی بدن محافظت می‌کند و زهرابه یا توکسین که از سه جزء مهم پروتئینی تشکیل شده است.
بیماری در انسان به شکل‌شدیدتری ایجاد گردیده و مرگ ناشی‌از آن غیر معمول نیست. در انسان‌بیماری به سه شکل اصلی مشاهده‌می‌گردد (که بستگی به چگونگی ورودباسیل و جایگزینی آن دارد):
۱ - شاربن جلدی (سیاه زخم):
حدود ۹۵ تا ۹۸ درصد از مواردبیماری انسان را شامل
می‌گردد.باکتری از طریق بریدگی یا خراش درپوست وارد میشود (در پوست
سالم‌قابل نفوذ نیست). در طول دوره کمون۱ تا ۷ روز (غالبا ۲ تا ۵
روز) عامل‌بیماری رشد و تکثیر نموده و توکسین(سم) تولید می‌نماید که
باعث ایجادجوش کوچک رو به پیشرفت می‌گردد.معمولا این جراحت قرمز
رنگ بوده، به‌جوش کورک مانند یا گزش حشره‌شباهت دارد و ممکن است
خارش نیزداشته باشد.
با پیشرفت بیماری جراحت اولیه‌تبدیل به تاول مملو از مایع
می‌گردد.تاولهای دیگری نیز ممکن است درنزدیک جراحت اولیه ظاهر شود.
مایع‌تاولی که در ابتدا روشن بوده به رنگ‌تیره و سیاه متمایل به
آبی در می‌آید.هنگامی که تاول پاره شود، نکروز درمرکز جراحت شروع
شده و به اسکار*سیاه تبدیل می‌گردد. جراحت معمولابدون درد می‌باشد
مگر اینکه تحت‌فشار قرار گیرد.
همزمان با تشکیل اسکار ممکن‌است علایم عمومی خفیفی شامل‌بی‌قراری و بالارفتن درجه حرارت بدن‌بروز نماید.
شایعترین محل عفونت شاربن‌جلدی، سر و ساعد است.
۱ - شاربن مننژی:
ممکن است به‌دنبال اشکال دیگر بیماری بویژه شکل‌جلدی اولیه عفونت
اتفاق افتد. این‌شکل عفونت تقریبا در ۵ درصدمبتلایان به شاربن جلدی
گزارش شده‌است. در این شکل از بیماری بدون‌توجه به درمان میزان
مرگ و میر ۱۰۰درصد است.
۲ - شاربن تنفسی:
استنشاق اسپورهای* زنده وجایگزینی آنها در آلوئل*های(بافت‌های)
ریوی منجر به ایجادشاربن تنفسی می‌گردد. اسپورها بعد ازانتقال به
غدد لنفاوی رشد کرده، تکثیرپیدا می‌کنند و توکسین تولید می‌نمایند.
توکسین و باکتری از طریق مجاری‌لنفاوی وارد جریان خون شده توکسمی‌و باکتریمی سریعا کشنده را باعث‌می‌شوند.
۳ - شاربن گوارشی : شاربن گوارشی در نتیجه مصرف‌بافت آلوده حیوانات تلف شده ازشاربن به وجود می‌آید.
علایم بیماری شاربن گوارشی به‌فاصله ۲ تا ۵ روز پس از
مصرف‌گوشت آلوده تظاهر می‌یابد. علایم اولیه‌تهوع، استفراغ، بی
اشتهایی، تب، دردشکم و گاهی اوقات اسهال خونی‌می‌باشد.سیاه زخم جلدی در پوست انسان سیاه‌زخم پوستی:معمولا
در مناطقی از پوست دست و بازو که بیشتر در معرض تماس با آلودگی هستند روی
می‌دهد (پوست صورت و گردن هم با شیوع کمتری گرفتار می‌شوند).
علائم:
ضایعه معمولا با ایجاد جوش بی‌درد در محل ورود میکروب آغاز میشود که به سرعت گسترش می‌یابد و به قرحه‌ای که اطراف آن را طاول‌های کوچک احاطه کرده‌اند منجر میشود و به نکروز قرمز تیره و سیاه رنگی تبدیل میشود (در مرکز زخم یک اثر و جاماندگی از زخم سیاه رنگ بوجود می‌آید). این ضایعه قطر ۱ تا ۳ سانتیمتری داشته و به آن پوسچول بدخیم (malignant pustule) می‌گویند. در اثر زهرابه میکروب خیز و ادم وسیع، بزرگ شدن عقده‌های لنفاوی (لنفادنوپاتی)، تب، بی‌حالی و نیز سر درد هم ممکن است دیده شود. بیماری در اکثر موارد خودبخود محدود شده و بهبودی حاصل میشود اما موارد درمان نشده می‌تواند به باکتریمی Bacteremia یا وجود باکتری در گردش خون، مننژیت و مرگ منجر شود و این تلفات در اینگونه افراد حدود ۲۰% است. این بیماری در مناطق استوایی شایع‌تر است.
سیاه‌زخم تنفسی یا ریوی:
در انسان که بیماری پشم ریسان هم خوانده میشود در اثر استنشاق اسپورها ایجاد می‌گردد که در ابتدا آثاری شبیه به سرماخوردگی دارد ولی بزودی به بیماری شدید ریوی و پنومونی تهدید کننده تبدیل میشود. میزان تلفات در این شکل بیماری حتی افرادیکه تحت درمان دقیق قرار می‌گیرند زیاد است چون زمانی به بیماری مظنون می‌شوند که جراحات قابل ترمیم نیست.
علائم:
تب، سرفه‌ی خشک، احساس ناراحتی در پشت جناغ سینه و نهایتا تنگی نفس حاد، تعریق و سیانوز. پرده جنب ریه هم درگیر میشود و پس از آن تجمع مایع خونی در فضای پلور ( فضای بین دو پرده جنب) روی می‌دهد. بیماری به سرعت پیشرفت می کند و در عرض ۲۴ تا ۳۶ ساعت شوک، افت دمای بدن و مرگ رخ می‌دهد.
سیاه‌زخم گوارشی:
در اثر مصرف گوشت آلوده ایجاد میشود.
علائم:
بصورت یک التهاب دستگاه گوارش (گاستروانتریت) حاد تظاهر می‌یابد. تب شدید، نفخ شکم، دل‌درد و همچنین استفراغ خونی و اسهال خونی هم ممکن است دیده شود و نهایتا به مرگ منجر میشود.
تشخیص:
تهیه گسترش و دیدن
باسیل‌های گرم مثبت و بزرگ که بصورت زنجیره‌ای قرار گرفته‌اند. اسپورها
معمولا در گستره‌های بدست آمده از ترشح زخم دیده نمی‌شود. آزمایشات
سرولوژی مفید نیستند.
علایم‌بیماری‌درحیوانات:
علایم این بیماری در حیوانات‌ممکن است به سرعت اتفاق
بیفتد;حیوان ممکن است دچار لرزش‌عضلانی، تنگی نفس و پرخونی
مخاطگردد و به فاصله کوتاهی این علایم باکلاپس* و سپس مرگ خاتمه
یابد.همچنین به دنبال تلف شدن حیوان‌ترشح خون از منافذ طبیعی بدن
شامل:مقعد، واژن، بینی، دهان و حتی ازچشم‌ها و گوش‌ها جاری می‌گردد.
از علل خونریزی آزادشدن‌توکسین (سم) از ارگانیسم و ممانعت ازانعقاد خون می‌باشد.
در شکل حاد بیماری ممکن است‌نشانه‌هایی تا ۴۸ ساعت قبل از
مرگ‌حیوان مشاهده گردد که شامل‌افسردگی، بی حالی و
سستی،بی‌اشتهایی، تب، تنفس عمیق و سریع،افزایش ضربان قلب،
پرخونی پرده‌های‌مخاطی و قطع نشخوار می‌باشد.
در گاو سقط جنین و کاهش مقدارشیر نیز مشاهده میشود.
شکل تحت حاد یا مزمن:
چنانچه باکتری از طریق گوارشی ومصرف مواد آلوده وارد بدن شود،شکل
تحت حاد تا مزمن اتفاق می‌افتد،در گوشتخواران وحشی و اهلی (چون‌سگ
و گربه) نیز غالبا بیماری، مشابه‌خوک تظاهر و عفونت تحت حاد تامزمن
را ایجاد می‌کند.
علایم بیماری در انسان:
علائم
بیماری بستگی به نحوه تماس انسان با عامل بیماری دارد، ولی معمولاً این
علائم در طی مدت ۷ روز ظاهر می شود: در شکل پوستی که شایعترین (در حدود ۹۵
درصد) نوع است عفونت سیاه زخم زمانی اتفاق می افتد که عامل بیماری که
معمولاً در پشم ، چرم و موی حیوان (مخصوصاً بز) آلوده وجود دارد، از طریق
زخم و یا بریدگی پوستی وارد بدن شود.
شروع عفونت های سیاه زخم شبیه گزش حشرات بوده که با خارش و برآمدگی پوست همراه است . اما طی یک تا دو روز به جراحات تاول گونه و سپس به زخم بدون درد با قطری در حدود ۱ تا ۳ سانتیمتر و با مشخصه نکروز سیاه رنگ در مرکز زخم تبدیل می شود. غدد لنفاوی در نزدیک زخم ممکن است متورم گردند. مرگ و میر پوستی ، در صورت عدم درمان ، حدود ۲۰ درصد است .
چنانچه درمان با آنتی بیوتیک مناسب انجام شود، مرگ و میر به ندرت اتفاق می افتد.
شکل تنفسی با ورود اسپور باکتری از طریق مجاری تنفسی ایجاد می شود. ورود اسپور می تواند اتفاقی (محیط های آلوده ) و یا عمدی باشد. شروع علائم معمولاً شبیه به یک سرماخوردگی است . پس از چند روز علائم پیشرفت کرده و مشکل تنفسی ایجاد شده و در فرد شوک ایجاد می شود.
فرم تنفسی معمولاً منجر به مرگ می شود. فرم گوارشی : ممکن است پس از مصرف گوشت آلوده به عامل سیاه زخم اتفاق بیفتد و علائم آن التهاب حاد دستگاه گوارش است .
علائم
اولیه شامل تهوع ، کاهش اشتها، استفراغ ، تب و به دنبال آن دردهای ناحیه
شکمی است . استفراغ همراه با خون بوده و اسهال شدید در فرد بیمار مشاهده
می شود. در فرم گوارشی میزان مرگ و میر ممکن است بین ۲۵ تا ۶۰ درصد موارد
را تشکیل دهد.
اپیدمیولوژی(همه‌گیری‌شناسی):
اساسا شاربن بیماری علف‌خواران‌بوده، و از طریق آنها در طبیعت
حفظ ونگهداری می‌گردد. شاربن از نظراپیدمیولوژی به صورت شاربن
صنعتی‌و کشاورزی مورد توجه است.
۱ - شاربن صنعتی:
در افرادشاغل در مراکز تهیه و تولیدموادحیوانی یا محصولات آنها
(که‌ممکن است در نتیجه حیوانات تلف‌شده از بیماری آلوده شده
باشند) اتفاق‌می‌افتد. متداولترین منشأ شاربن‌صنعتی پوست یا چرم و
پشم یا موی‌گوسفند و بز، پودر استخوان، خون وگوشت می‌باشد.
۲ - شاربن کشاورزی:
درافرادی که در تماس با حیوان آلوده‌هستند مانند دامدارن،
دامپزشکان،چوپانان، کارکنان آزمایشگاهها و به‌احتمال قوی کشاورزان
اتفاق می‌افتد.
پیشگیری و کنترل:
یکی از راههای پیشگیری ، استفاده از واکسن است که در ایران تنها برای دامها استفاده می شود. لازم به ذکر است واکسن نوع حیوانی نباید برای انسان مورد استفاده قرار گیرد. در حال حاضر کشور آمریکا به علت شیوع این بیماری از واکسن انسانی علیه آن استفاده می کند. در صورتی که لباس و وسایل به عامل سیاه زخم آلوده شود، باید آنها را سوزاند. سطوح آلوده را می توان با استفاده از فرمالدئید ۱۰ درصد در آب و محلول کلروپراکسید هیدروژن ۳ درصد ضدعفونی کرد. در صورت آلودگی موها و بدن ، آنها را باید با شامپو و مواد شوینده کاملاً شستشو داد. برای درمان سیاه زخم پنی سیلین ، تتراسیکلین و فلوروکونیلون (سیپرو) تجویز می شود که می بایست حداقل ۲۴ ساعت قبل از شروع سپتی سمی داده شود. درمان آنتی بیوتیکی می تواند در کاهش ضایعات فرم پوستی بیماری سیاه زخم مؤثر باشد. در سیاه زخم تنفسی پس از ظهور علائم بیماری ، درمان تقریباً بی نتیجه است . تحقیقات انجام شده نشان می دهد، درمان میمون هایی که بلافاصله یک روز پس از تماس با اسپور این باکتری آنتی بیوتیک دریافت کرده اند، موفقیت آمیز بوده است .باکتری های سازگار یا پروبیوتیک ها تاثیری در بهبود اگزما ندارند.
باکتری های سازگاری که در ماست و نوشیدنی های سالم یافت می شوند تاثیری روی علائم اگزما ندارند و ممکن است هرازگاهی باعث بروز مشکلات روده ای شوند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز پژوهشگران ١٢ تحقیق را که شامل نزدیک به ٨٠٠ کودک مبتلا به اگزما می شوند بازبینی کرده و دریافتند که پروبیوتیک ها نمی توانند خارش و قرمزی پوست را در این کودکان تسکین دهند.
هم چنین در مطالعاتی جداگانه، ٤٦ بیمار درباره بروز عوارض جانبی ناشی از این نوع باکتری ها که شامل عفونت و آسیب های روده ای بوده است، گزارش دادند.
کارشناسان می گویند؛ برای بررسی ایمنی بلندمدت مصرف این باکتری ها باید آزمایشات بیشتری انجام بگیرد.
دکتر رابرت بویل در این باره گفت: هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد پروبیوتیکها برای اگزما ارزش درمانی دارند.
مطالعات نشان می دهد که اگزما از هر ٢٠ نفر یک نفر را در طول حیاتش مبتلا می کند و در سال های اخیر در بین کودکان شایع تر شده است
نانو ذرات از پوست عبور می کنند .
گروهی از محققان نشان دادند نانو ذرات که امروزه در وسایل الکترونیکی، ظروف مواد غذایی یا نوشابه، محصولات ارایشی و در بسیاری کاربردهای دیگر یافت می شوند می توانند از پوست عبور کنند و وارد بدن شوند.
به گزارش خبرنگار سایت پزشکان بدون مرز ، لیزا
دولوییز، دارای دکتری شیمی و استادیار دانشگاه راچستر می گوید این ذرات
بسیار بسیار کوچک هستند و اندازه آنها از یک پنج هزارم قطر یک تار مو کمتر
است.
گروهی به راهنمایی دکتر دو لوییز از مرکز پزشکی دانشگاه راچستر در مجله
“اخبار نانو” در ماه سپتامبر مقاله ای منتشر کردند که نشان می داد نانو
ذرات از پوست یک ارگانیسم زنده، نوعی موش که معمولا برای بررسی اثار
زیانبار نور خورشید مورد استفاده قرار می گیرد، عبور می کند.
این محکم ترین شاهدی است که تاکنون برای اثبات عبور برخی از نانو ذرات از پوست، به ویژه زمانی که پوست اسیب دیده باشد، ارایه می شود.
دولوییز، استادیار پوست و مهندسی زیست پزشکی و کارشناس خواص نانو ذرات،
گفت هنوز دقیقا معلوم نیست که نانو ذرات برای بدن چه عواقبی دارد.
برخی از دیگر دانشمندان دریافته اند که این ذرات می توانند در سیستم لنف، دستگاه عصبی و در یگر نواحی بدن انباشته شوند.
وی که شیمی دان است تاکید کرد که در مطالعه او مستقیما موضوع ایمنی نانو
ذرات مطرح نبود و آنها می خواستند فقط مشاهده کنند که آیا این ذرات از
پوست عبور می کنند یا نه که در نهایت دریافتند در شرایط خاصی این اتفاق می
افتد.
فعالیت این دانشمند بخشی از یک رشته گسترده جدید به نام “نانوپزشکی” است .
محققان در این رشته می کوشند خواص نانو ذرات را دریابند و نیز امکان ابداع
شیوه های تازه ای از رساندن دارو به بدن و ساخت حسگر هایی که می توانند
میکروب ها و دیگر خطرات علیه سلامتی انسانها را مشخص کنند، مورد بررسی
قرار دهند.
در حالی که استفاده از نانو ذرات در کالاهای مصرفی در سطح وسیعی گسترش می
یابد، تحقیقات در مورد آنها در آزمایشگاهها نیز بسیار افزایش یافته است.
در برخی فرایند ها از جمله سوختن شمع معمولی، بطور طبیعی نانو ذرات تولید می شوند .
پهنای برخی از این ذرات حتی به ده نانو متر نمی رسد یعنی انها از فاصله طبیعی میان برخی از سلول های پوست هم کوچکتر هستند.
هر نانو متر برابر یک میلیونم یک میلیمتر است.
آزمایش گروه محققان نشان داد نانو ذرات از پوست عبور می کنند و اگر نور
ماوراء بنفش به پوست اسیب وارد کرده باشد، این ذرات با سرعت بیشتری از
پوست وارد بدن می شوند.
احتمالا این موضوع را می توان تا حدودی ناشی از واکنش پیچیده پوست نسبت به
تهاجم اشعه خورشید دانست. سلولهای پوست در واکنش نسبت به پرتو ماوراء بنفش
تکثیر می شوند و مولکولهای پوست که پروتیین های محکم کننده اتصالات هستند
، سست می شوند تا سلولهای جدید بتوانند به مکانی که مورد نیاز هستند، حرکت
کنند.
این پروتیین ها معمولا به عنوان دروازه بانی عمل می کنند که مشخص می
کنند کدام مولکول ها اجازه عبور از پوست و ورود به بدن را پیدا کنند و راه
به روی کدام مولکولها بسته شود. زمانی که پروتیین های یاد شده سست می
شوند، قدرت گزینش انها کم می شود و به این ترتیب نانو ذرات فرصت عبور از
مانع پوست را پیدا می کنند.
این محققان در نظر دارند در اینده در مورد دی اکسید تیتانیوم و اکسید روی
که هر دو به مقدار زیاد در تهیه ضد افتاب ها و دیگر محصولات آرایشی برای
جلوگیری از زیانهای نور خورشید به کار می روند، تحقیق کنند.
این متخصص پوست و دانشمند خواص نانو ذرات گفت در سالهای اخیر اندازه ذرات
اکسید فلزاتی که در محصولات مصرفی به کار می رود مرتب کوچکتر و کوچکتر شده
به طوری که اکنون بسیاری از آنها به نانو ذرات تبدیل شده اند.
اکنون در بسیاری از بخشهای ارایشی داروخانه ها می توان محصولاتی را مشاهده
کرد که وقتی به پوست مالیده می شود، کاملا شفاف می شوند . مثلا ، برق لبی
که برای محافظت در برابر خورشید استفاده می شود و یا یک ضد افتاب شفاف می
تواند حاوی نانو ذرات باشد.
این متخصص اضافه کرد تا چند سال قبل از ضد آفتاب هایی استفاده می شد که
صورت را زیر لایه ای از کرم سفید پنهان می کردند . آنها حاوی ذرات درشت
تری بودند که نور مرئی را بازتاب می دادند اما بسیاری از ضد افتاب های
جدید تر حاوی نانو ذراتی هستند که یک هزار برابر ریزتر هستند و نور مریی
را منعکس نمی کنند.
ا و گفت بسیاری از مردم پس از آنکه نور خورشید به پوستشان آسیب زد، از ضد افتاب استفاده می کنند.